Odwaga

 ODWAGA – czym dla mnie jest, co ona dla mnie oznacza ?

Odwaga jest jak patrzenie na siebie od wewnątrz, czyli nie wychodzę już dłużej od wiedzy zewnętrznej, która mnie opisuje, określa, którą stworzył ktoś inny i którą ja zbierałam przez całe życie i przyjęłam za swoją, tylko punktem wyjścia jest patrzenie na siebie poprzez swoje własne wnętrze.

To jest podstawa, punkt wyjścia. Odwaga to pozwolenie sobie na to, aby żyć. W momencie kiedy wychodzę z wiedzy zewnętrznej i wchodzę w wewnętrzną – cały obraz siebie samej muszę narysować od nowa. Muszę wymazać to co już ze mnie nie rezonuje, nie współgra i nakreślić siebie na nowo na podstawie tego co jest we mnie, w moim sercu, co wypływa ze mnie samej. Zbudować siebie zupełnie na nowo, od podstaw. I do tego potrzebna jest odwaga. To jest pierwszy punkt, pierwszy etap.

Drugi etap to zacząć manifestować to, być w tym, wyrażać siebie na zewnątrz, mówić o tym. I do tego potrzebna jest jeszcze większa odwaga.

Pierwszy etap robi się samemu, w ciszy, poniekąd w ukryciu, w cieniu, w bezpiecznych 4 kątach własnego domu, pod takim płaszczykiem ochrony i bezpieczeństwa. Jest to proces: ja sama z sobą samą. Natomiast krok drugi to uzewnętrznienie tego, co się zrobiło wcześniej samemu. To interakcja z ludźmi, ze środowiskiem, które mnie otacza. Tu już jest trudniej. To co skonfrontowałam sama teraz muszę skonfrontować ze światem zewnętrznym. Tu potrzebna jest bardzo duża odwaga, dlaczego? Widzę tu bardzo dużo energii w postaci trudności, nieprzyjemności wynikających z niezrozumienia. Tu np. będzie trzeba się pokłócić, aby bronić swojego nowego terytorium, zrezygnować ze znajomych, którzy już do nas nie pasują. Nie wchodzić w sytuacje, których już nie chcemy doświadczać, trzeba nauczyć się odpuszczać, rezygnować, porzucać stare schematy i sposoby myślenia i postępowania.

Stare już do mnie nie pasuje, a nowego jeszcze nie ma, jest w budowie. Nie może być tak, że ja w środku wiem kim jestem i wiem czego pragnę ale ciągle żyję w dawny schematyczny i toksyczny sposób. To się musi wydarzyć, abyśmy mogli żyć w prawdzie z sobą samym. Nie można żyć w rozdwojeniu, w rozkroku. Stare musi odpaść.

Odwaga jest jak koła samochodu, bez nich samochód nie pojedzie. Bez odwagi nie ruszę z miejsca.

Odwaga jest naturalnym stanem każdego dziecka, niszczona w procesie wychowania. Ale nie na tym chcę się dzisiaj skupić …

Odwaga, co jeszcze? Nasuwa mi się myśl, że mam fałszywe przekonanie, że odwaga to domena mężczyzn, takich walecznych, bohaterskich, wojowników a kobieta ma być delikatna, uległa i podporządkowana, jej odwaga nie jest potrzebna.

Bycie odważnym. Jeżeli ktoś, tak jak ja, żył bardzo długo w lękach, bycie odważnym to jak urodzenie się na nowo. Widzę akcję porodową, każda kobieta, która rodziła, wie, że nie jest to łatwe i bezbolesne .. ale konieczne! Bez porodu nie ma nowego życia. Ale też ten moment, kiedy już dziecko się urodzi – nie ma większej magii i wspaniałości doświadczania cudu życia:-)))

Nasuwają mi się jeszcze słowa „rzuć wszystko i pójdź za mną”. Co to oznacza? Idź za głosem swojego serca, za swoją prawdą i zostaw wszystko, co nią nie jest, co nie jest twoje. To nie jest proste. Potrzebna jest odwaga. To przejście z ciemności do światła i świecenie swoim własnym blaskiem. To wyjście z czegoś, co było bardzo ciasne, ograniczające, niewygodne, z cierpiętnictwa, z biedy i przejście w świat radości,zadowolenia, obfitości, kreacji i rozwoju. W szczęście. To tworzenie nieba na ziemi. Odwaga, raz jeszcze, jak koła – samochodu, roweru, taczki, bez tego nie można przejść ani dalej iść. Nie bać się. Odwaga jest jak koła, dzięki nim my, jak pojazd możemy sunąć do przodu.

Człowiek odważny to człowiek, który kocha siebie, ceni siebie, zna swoją wartość, wie kim jest, jest określony, wie czego chce i dokąd zmierza, jest mocno osadzony i ugruntowany w sobie, w swojej wewnętrznej prawdzie, jest zintegrowany, mocny, silny, dba o własną przestrzeń a dzięki temu taka osoba potrafi kochać innych. Do tego potrzebna jest odwaga, aby tak żyć.

Warto! :)